Ja mam żyłkę aż do handlu. link Obaj moi dziadkowie niezmiennie ów się zajmowali. Wigor genów… Gdy kliknij więc parę miesięcy temu wykończona korektą własnej nowej powieści „Pasja podług św. Hanki”, postanowiłam odwołać niewiara, ze swadą kliknęłam na portal I – wciągnęło mnie! Dynamicznie zdecydowałam, że kupuję komórkę. Trafiłam cierpliwie, akurat kończyła się aukcja modelu, który mi się podobał. Aparacik na gwarancji, mniemanie sprzedawcy dobre, oktet osób licytuje. Czołowy trzyma stawkę od paru dzionki. Przyczaiłam się: będę obserwować aukcję, nie podbijając ceny. Doczekam cierpliwie do za pięć dwunasta (a dokładnie trzydziestu sekund nim zakończeniem licytacji), zaś wtedy kliknę! Do tego stopnia czujność triumfatora uśpię, nieprawdaż? Czekam, czekam. Podniecenie rośnie. Niby tam sobie oglądam drugie aukcje, porównuję pańszczyzny, popatruję na „kup teraz”, alias sprzedaż wysoce nierozrywkową, aliści co chwilę zerkam, azaliż klient-rywal nie aktywował się losowo. To jest w charakterze hazard… Coraz dwie minuty. Może już kliknąć? Potrafi ten ktoś jest tak bezpieczny, że nie jeździ? Odszedł od komputera? Albo zgromadzenie ma? Albo zachorował? Czy też pojechał dzieciaka z przedszkola odebrać? Jeszcze minutka… Stres pęcznieje. Czuję, że mi buzia poczerwieniała zaś puls przyspieszył. Gdzie jest pipka? Kliknąć? Nie!

To add a comment please login by clicking here